Koen Teepen in Hal53 in de Derpsestraat in Deurne. (Foto: Hein van Bakel)
Koen Teepen in Hal53 in de Derpsestraat in Deurne. (Foto: Hein van Bakel)

Koen Teepen uit Deurne runt dagbesteding op zijn eigen manier

Algemeen 4.173 keer gelezen

DEURNE - Koen Teepen uit Deurne heeft in de Derpsestraat in Deurne een niet alledaagse dagbesteding. In Hal53 sleutelen cliënten met (ernstige) gedragsstoornissen, ADHD, ADD, autisme of Niet Aangeboren Hersenletsel aan meubels, fietsen, auto’s en zelfs flipperkasten. “We hebben een stoer imago, maar je hoeft niet stoer te zijn.”

door Bram Vannisselroij

Dat Hal53 een bijzondere dagbesteding is merk je direct bij binnenkomst. Op een vensterbank liggen een paar bokshandschoenen en in de loods aangekomen staan enkele flipperkasten gebroederlijk naast elkaar. Een eindje verderop blinkt een volledig gerestaureerde Mercury Cougar uit 1968. De Chevrolet Camaro met bouwjaar 1980 achterin de loods heeft nog een flinke opknapbeurt nodig. De vier cliënten met uiteenlopende gedragsstoornissen komen hier vier tot zes dagdelen per week bij elkaar om op projectbasis te sleutelen, schuren en verven. 

Botsen
Bij andere reguliere dagbestedingen konden zij hun ei niet kwijt of botsten met de begeleiding. “Ik heb hier eigenlijk nog nooit excessen gezien. Het komt denk ik omdat ik van nature vrij rustig en niet negatief ben”, legt hij uit. Teepen probeert problemen met humor op te lossen en is duidelijk. De Deurnenaar werkte als verpleegkundige voorheen met twaalf zwaar gehandicapten die tot 22 uur per dag vastgebonden werden. Het waren de heftigste gevallen in Nederland, maar bij elf van hen heeft Teepen de maatregelen volledig kunnen afbouwen.

Tussen wal en schip
Na twaalf jaar als hulpverlener te hebben gewerkt begon hij een nieuwe fase in zijn leven en startte een dagbesteding. De maatschappij gaat volgens Teepen sneller dan ooit. “Het is voor mensen met bijvoorbeeld ADHD steeds moeilijker om hierin mee te draaien en zij vallen tussen wal en schip.” De begeleider legt de cliënten geen druk op want dat leidt volgens hem uiteindelijk tot uitval. “Het klinkt misschien simpel om een kastje te bouwen, maar het is veel meer dan dat. Ze komen vrijwillig hier naar toe en moeten op tijd zijn. Dat is echt al een hele stap. Tijdens het proces zie je eigenlijk alle emoties die zij in het dagelijks leven ook ervaren zoals vreugde, teleurstelling en boosheid. Vaak zie je bij cliënten met autisme dat ze het heel moeilijk vinden om op het eind het kastje echt af te maken.”

Vertrouwen
Vertrouwen is een woord dat deze ochtend regelmatig valt. Het kost in het begin enige tijd om een band op te bouwen met de cliënten. “Bij een jongen die nooit zijn kamer uitkwam heb ik drie keer aan de gesloten deur gestaan, maar dat vind ik niet erg. Uiteindelijk deed hij open omdat hij zag dat ik er echt moeite voor deed. Je moet het vertrouwen winnen.” Een andere client kreeg liefst elf diagnoses voordat ze bij Hal53 binnenkwam. “Ik heb haar toen gezegd dat ik haar als mens zie en daarna kijken we wel waar we tegenaan lopen”, vertelt de nuchtere begeleider.

Sociaal contact
Bij de dagbesteding kunnen ook auto’s worden gespoten in de spuiterij. Zo hebben de cliënten niet alleen sociaal contact met elkaar maar ook met mensen van buitenaf. Dat ze iets betekenen voor anderen heeft een positief effect. Vorig jaar knapten ze voor het evenement Xplosion een grote brug op. “Als ik dan later vertel dat er 350 kinderen overheen zijn gelopen dan zie je ze opleven.” Het volgende project staat al op de rol. Enkele metalen tonnen moeten worden opgefleurd. Het was voor een client met autisme lastig want hij wilde alleen rechte lijnen schilderen. “Toen hebben we er een pot verf tegenaan gegooid. Hij zag toen in dat het ook anders kon”, lacht Teepen.

Medicatie
De begeleiding beperkt zich niet tot de hal in de Derpsestraat. Hij komt ook bij de cliënten thuis om post te openen en samen medicatie op te halen. Dat laatste is voor veel van hen een flinke stap. Het draait vooral om structuur en die krijgen ze bij de Deurnese dagbesteding. “Meestal zijn ze anderhalf uur tot twee uur bezig met een project, maar daarna is de spanningsboog weg. Dan gaan we op de flipperkasten spelen en als het echt niet gaat dan hebben we nog altijd de boksbal”, grapt Teepen.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant