Pastoor Paul Janssen neemt afscheid van Deurne

DEURNE – Pastoor Paul Janssen nam afgelopen zondag na zeventien jaar afscheid van Deurne. Het werd in de Sint Willibrorduskerk een prachtige laatste dienst met mooie woorden én een verrassing.

Het was een teleurstelling voor pastoor Janssen dat het eerste deel van zijn afscheid, een bijzonder passieconcert door ziekte van een van de musici afgelast moest worden. Op zondag stonden alle seinen op groen: de cateringgroep was al voor dag en dauw in de weer, de kerk was prachtig versierd en begeleidt door alle vier de gilden van de gemeente Deurne werden de pastoor en zijn pastoraal naar het altaar begeleid. De fraaie kerk, waar hij met hart en ziel aan verbonden is geweest en die hij, ondersteund door de mensen van Stichting Behoud Willibrorduskerk, in zijn ambtsperiode restaureerde, verfraaide en haar opnieuw een centrale rol in de gemeenschap bezorgde. 

Een open kerk, dat was het adagium: die ruimte biedt aan iedereen. Of het nou voor een kort moment van reflectie was of het aansteken van een kaarsje, voor de zondagse vieringen, voor belangrijke momenten in het leven van de parochianen zoals doop, communie, huwelijk of uitvaart, maar ook voor exposities met zeer uiteenlopende thema’s, voor beeldende kunst en voor concerten, vrij toegankelijk voor iedereen. 

De kerk zat vol: al rond half tien zochten de eerste bezoekers een plaats. Janssen had zelf de viering minutieus samengesteld en voorbereid. Het was een bijzondere dienst, met fraaie zang van het gelegenheidskoor onder leiding van Piet van de Rijt en begeleidt door Tilly Claessens en Bert Augustus op de orgels. Het Thema “Gij die mij ruimte geeft”, een bijzonder fraaie maar lastig te zingen psalm, werd door Marlies Joosten knap en zuiver vertolkt. 

Ook Harry Bootsma zong als cantor, soms samen met Janssen, de sterren van de hemel. De enige echte verrassing bleek aan het eind van de viering. Wilma Koolen-Hermkens gaf een deel van de haar spreektijd af aan burgemeester Greet Buter die de loftrompet stak over alle initiatieven op sociaal en cultureel terrein die Janssen zo geliefd maakten bij alle inwoners. “Zo’n man verdient een lintje, maar dat had hij al!”, merkte ze op. Daarom werd Janssen geëerd met de legpenning van de gemeente Deurne. Zichtbaar verrast en blij en dankbaar werden de eretekenen opgespeld en in ontvangst genomen. 

Aansluitend werd de pastoor namens bestuur en parochianen bedankt voor zijn inzet op zijn drie kerntaken: Diaconie, Catechese en Liturgie. Met name voor de manier waarop hij, getuige ook de aansprekende overweging van die zondag, in alle zeventien jaren de liturgie voorbereidde en uitwerkte. De manier waarop vieringen vorm en inhoud kregen door taal en muziek elkaar te laten versterken en dragen, en het verhaal dat hij vertelde te omlijsten en te belichten en daarmee uit de verf te laten komen werden geroemd. Evenals de digitalisering die hij doormaakte nadat hij een Facebookaccount aanmaakte. Zijn posts worden veel en vaak gelezen en geliked. 

De bestuurlijk-administratieve kanten van het pastoorsschap waren niet zijn eerste liefde, maar samen met het parochiebestuur werden twee fusies gerealiseerd. Eerst die van de parochies uit Deurne-Dorp, met de sluiting van de kerken in Heilige Geest, Walsberg en Zeilberg, die alle drie een passende herbestemming kregen en vervolgens in 2015 de tweede ronde, waarbij Liessel, Helenaveen, Neerkant en Vlierden werden toegevoegd. Lastige klussen, die allemaal op een goede manier ingevuld werden. Vooral de projecten in Walsberg en Zeilberg, waar woningen gerealiseerd werden voor met name starters en senioren, en een fitnesscentrum in de kerk, pasten ook goed bij zijn eerste liefde en studie Bouwkunde aan de TU/e. 

Na de eed van trouw door het gilde en een feestelijke uittocht naar het kerkplein voor de vendelgroet, klonken in de Willibrorduskerk de prachtige klanken van het koor, en werd met “Con te partiro” een tijdperk afgesloten.

Buiten, in de stralende zon, had iedereen de mogelijkheid om de jarige vertrekkende pastoor de hand te schudden, te bedanken en veel succes te wensen in het Bossche.

Een waardig afscheid met een trotse en gelukkige pastoor, die veel inwoners zullen gaan missen.