Wie schrijft…

Wanneer ik ‘s morgens de regionale jokkebrok van de deurmat opraap heb ik niet altijd zin het leed van de wereld over me uitgestort te krijgen. Meestal blader ik dan door naar de pagina met ingezonden brieven. Da’s de vermakelijkste van de hele krant en wordt gevuld door pisnijdige lezers die frustraties in vaak heerlijke bewoordingen van zich af schrijven. 

Hondenpoep, fietspaden en vooral schrijffouten van anderen zijn populaire onderwerpen, maar ook oorlog in Oekraïne scoort goed. Deze week ging een briefschrijver er weer helemaal op los. Nou kan ik me indenken hoe zo’n brief tot stand komt, na een avond met alweer zo’n trieste reportage op TV. Gezeten op de rand van het bed in zijn flanellen pyjama, zegt hij (jawel, het zijn merendeels mannen) tegen zijn vrouw: “Dit kan zo niet langer, ik schrijf een brief naar de krant.” 

De volgende morgen neemt hij een extra kopje koffie bij zijn beschuitje jongbelegen en gaat hij met de laptop aan de keukentafel zitten. Knarsetandend maakt hij daar de Russische president en zijn trawanten, in zorgvuldig gekozen maar niet mis te verstane woorden, uit voor vuile vis en sommeert hen subiet de vijandelijkheden te staken. Met vette rode letters, veel uitroeptekens en natuurlijk alles in hoofdletters. 

Wanneer hij dan na het verzenden van de mail de laptop dichtklapt heeft hij de neiging stoer op de grond te spugen. Tevreden houdt hij de volgende dag zijn eega de krant onder de neus. Zo, dat zal ze leren! De kans dat Vladimir Poetin dit schrijfsel in een geitenblaadje als het Eindhovens Dagblad onder ogen krijgt is niet zo groot, ik weet ‘t. Toch mag ik me graag voorstellen hoe een kolossale met medailles behangen generaal diens kantoor binnenstormt, het krantje op het immense bureau neersmijt en met bevende vingers het stukje aanwijst. Waarna Vlad de Verschrikkelijke, lijkbleek en met trillende onderlip, alle marsorders verscheurt en met tranen in zijn staalblauwe ogen het bevel geeft de totale Russische strijdkrachten te ontmantelen. Of zoiets. Maar goed, de volgende regel is niet bestemd voor mijnheer Poetin. Het ga u bijzonder en mij ook.