Mensen maken Deurne: Het Taalcafé

DEURNE - Met bijna 7 miljoen vrijwilligers is het vrijwilligerswerk de grootste werkgever van Nederland. Met deze rubriek: Mensen maken Deurne vragen we dit jaar aandacht voor de vrijwillige inzet in Deurne en gaan we op zoek naar het verhaal van deze waardevolle vrijwilligers. Vijf van hen zijn elke donderdagmorgen tussen te vinden in het Taalcafé in Deurne in het Cultuurcentrum in Deurne.

Marten Salverda, Margriet Derckx en Geert van de Vondervoort zijn Taalcafé-vrijwilligers van het eerste uur. Sinds een paar weken staat ook Joke van der Voort elke week paraat. Annemieke van de Biggelaar, ook Taalcafé-vrijwilliger, kon niet aanwezig zijn. Marten is gepensioneerd conrector van het Peellandcollege in Deurne. Naast vrijwilliger in het Taalcafé is hij ook taalcoach van een aantal anderstaligen. “In het taalcafé ontmoet ik anderen mensen uit het buitenland (vaak vluchtelingen) die wat Nederlands willen leren en spreken en anderen willen ontmoeten. Als taalcoach geef ik één op één veel meer directe en gerichte hulp bij het leren en spreken van Nederlands”, vertelt Marten. 

Margriet woont al meer dan veertig jaar in Deurne en is ook al enige jaren met pensioen. “Momenteel doe ik alleen vrijwilligerswerk bij de LEV-groep, bij het Taalcafé. Voorheen ben ik ruim 20 jaar secretaris geweest bij Wereldwinkel Deurne”, aldus Margriet. Zij heeft de afgelopen vijf jaar ook als vrijwilliger gewerkt bij een taalschool, maar de inburgeringscursus wordt op dit moment niet meer in Deurne gegeven. 

De roots van Geert liggen in Vlierden; hij heeft een achtergrond in taal- en cultuurwetenschappen met specialisatie in Keltisch en Angelsaksisch. Naast Taalcafé-vrijwilliger is Geert ook actief in Match Mentor en geeft hij bijles (van VMBO tot HBO niveau). Ook Joke komt uit het (basis)onderwijs. Zij woont samen met haar man in Deurne en ze hebben één zoon. “ Ik ben vorig jaar oktober met pensioen gegaan. Ik heb 45 jaar met erg veel plezier in het basisonderwijs gewerkt als leerkracht en intern begeleider. Nu geniet ik van het ‘niets meer moeten.’” Joke leest veel, ze houdt van koken en tuinieren en ze sport drie keer in de week. Maar dan is de week blijkbaar nog niet gevuld, want naast Taalcafé-vrijwilliger is Joke ook betrokken bij het Tejo-huis. In het Taalcafé helpt ze mensen bij het onder de knie krijgen van de Nederlandse taal. De bezoekers komen uit veel verschillende landen zoals Syrië, Afghanistan, Polen, Eritrea, Oekraïne et cetera. “We praten en lachen veel met elkaar, luisteren actief, lezen teksten en ook houden we ons bezig met grammatica en schrijven. Ik stem zoveel mogelijk af op vragen van de bezoekers”, legt Joke uit. “Vaak doen we aan het einde samen met veel plezier een spelletje”, vult Margriet aan. 

Bij het Tejo-huis wil Joke een luisterend oor zijn voor jongeren tussen 10 en 20 jaar. “Zij kunnen met alle mogelijke vragen en problemen bij het Tejo-huis terecht; alles is bespreekbaar!” Het Tejo-huis is sinds de zomervakantie actief en op dit moment is men vooral bezig met bekendheid geven aan het inloophuis voor jongeren. Taal is dus waar deze vrijwilligers graag mee bezig zijn. Margriet: “Door juist met hen te werken, merk je pas hoe moeilijk onze taal is en hoe ingewikkeld onze samenleving in elkaar zit. Het geeft mij een goed gevoel om hen hierbij te ondersteunen. Mijn ervaringen deel ik ook met Nederlandse mensen om hen meer inzicht te geven en begrip te krijgen voor de positie van statushouders en asielzoekers.” 

Maar ook het zelf leren kennen van andere culturen is voor de vrijwilligers belangrijk. “Zo leer ik ook mee, terwijl de deelnemers ook iets leren. Helemaal als ze komen met vragen over het Nederlands of de Nederlandse cultuur waar je zelf totaal niet bij stil staat of afvraagt waarom een regel zo is of überhaupt bestaat”, besluit Geert.