‘Het draait allemaal om vertrouwen’

LIESSEL - Jos van der Velden uit Liessel reisde samen met zijn hond Perle zonder enkele pretenties naar WUSV, een soort WK allround voor honden in het Spaanse Lerma. Twaalf dagen later keerden ze als vicewereldkampioen terug. “Ik ben eigenlijk nog zo groen als gras.”

door Bram Vannisselroij

Het huis van Jos en zijn vrouw Dora in Liessel is vandaag niet te missen. In de tuin staat een groot bord met daarop in koeienletters: PROFICIAT en er hangen ballonnen en andere versieringen. Bij binnenkomst staan twee glimmende gouden bokalen op de keukentafel, zo groot dat je er bijna een bad in kan nemen. Als Jos even later Perle uit het hok haalt doet niets vermoeden dat we hier te maken hebben met een vicewereldkampioen. Vol enthousiasme en druk kwispelend met de staart wordt het bezoek besprongen, besnuffeld en uitbundig gelikt. “Ze doet niks hoor. Perle speelt graag met mijn kleinkinderen en alle kinderen in Liessel kennen haar”, zegt de Liesselnaar terloops na deze hartelijke kennismaking.

Showhond

Dat Jos en zijn teef de tweede plek binnenhengelden mag gerust uniek worden genoemd. “Perle is eigenlijk een showhond en zou niet zo goed in speuren en verschillende andere disciplines zijn, maar het is echt een topper en super allround”, vertelt hij vol trots. Op het wereldkampioenschap was hij nagenoeg de enige deelnemer met een eigen gefokte hond, daarnaast was het pas de derde (!) wedstrijd waar Jos en Perle aan deelnamen. Jarenlang was de hondenliefhebber op het volleybalveld te vinden, totdat zijn spieren en gewrichten tegen begonnen te sputteren. Wel heeft het echtpaar Van der Velden altijd honden gehouden. Toen Dora en Jos ruim veertig jaar geleden in het huwelijksbootje stapten, kochten ze niet lang daarna een Mechelse herder. Jos: “Maar toen we een aantal jaar later een Duitse herder namen waren we om. Als je eenmaal zo’n hond hebt wil je niets anders meer.” 

Toch duurde het lang voordat Jos serieus aan de gang ging met honden trainen. “Wij hadden een preiteeltbedrijf waar we druk mee waren. Daardoor lag het trainen met de honden delen van het jaar op een lager pitje, maar als ik tijd had ging ik trainen bij de VDH Kringgroep Helmond. Sinds een paar jaar hebben we onze handen vrij en besloot ik meer tijd aan mijn hobby te gaan besteden.” In het Limburgse Neer vond hij een club die goed bij hem past. Daar zijn Jos en Perle zeker drie keer per week te vinden, maar ook op het hoofdveld van voetbalvereniging RKSV Liessel werd voor het WK getraind. De debuutwedstrijd van Jos en Perle in Tilburg was geen doorslaand succes. “Ik was veel te gespannen en dus maakte ik fouten. Perle voelde dat natuurlijk ook, ze moest mij er echt doorheen sleuren.” De tweede wedstrijd ging het al een stuk beter, daar werd direct plaatsing voor het WK afgedwongen. “Daar was het allemaal wat groter en drukker op het terrein, dan kan ik me veel beter afsluiten voor de buitenwereld.”

Focus

Binnen schenkt Dora ondertussen koffie in. Het is niet uitgesloten dat Perle ook deze handeling uit zou kunnen voeren als Jos de filmpjes laat zien die tijdens het WK zijn gemaakt. Perle lijkt in niets op de hond die net wild door de tuin rende, de enige overeenkomst is dat de hond zichtbaar geniet. Al kwispelend loopt ze langs haar baasje over het parcours, precies in de goede pas en de ogen op standje focus. Minutenlang doet de hond precies wat Jos zegt, als ze kriskras over het terrein de oefeningen afwerkt. Foutjes, en dus strafpunten, liggen tijdens de wedstrijd constant op de loer.

“Kijk, hier vergeet ik de stok aan te pakken. Dat scheelde weer drie punten”, zegt de bevlogen hondentrainer als hij de beelden terugkijkt. Vanaf de tribunes klinkt regelmatig applaus en gejuich van de honderden toeschouwers als Perle weer een oefening tot een goed einde weet te brengen. In een ander filmpje hangt de Liesselse hond aan de arm van een onfortuinlijke, maar gelukkig zwaarbepakte Spanjaard. De kaken omklemmen de onderarm alsof haar leven ervan afhangt, ondertussen wordt ze geïntimideerd door de pakwerker, maar het lijkt haar niet te deren. Na één simpel commando van Jos laat ze direct los. 

Spoorzoeken

De discipline spoorzoeken was volgens Jos, mede door de harde mediterraanse wind en de rotsachtige ondergrond, de moeilijkste. Toch laat Perle gevestigde speurhonden achter zich. Bij een andere oefening schrikt Jos omdat hij de keurmeester, een soort scheidsrechter, niet kan vinden. “De keurmeester moest weg voor een sanitaire stop bleek later”, lacht Jos. Gedecideerd leidde hij Perle naar een rustig plekje om later de oefening te vervolgen. Een andere deelnemer overkwam hetzelfde, maar besloot zijn hond met een bal bezig te houden. Van de oefening kwam daarna niet veel meer terecht.

“Je weet niet hoe je hond reageert op de lange reis en ook de andere ondergrond en omgeving kunnen ervoor zorgen dat een hond niet doet wat hij normaal doet. Perle heeft dat uitstekend opgepakt. Het draait allemaal om vertrouwen en je moet je hond leren lezen, dat zit tussen ons wel goed. Sommige deelnemers zijn al veertig jaar bezig met trainen, maar op het moment dat ze moeten presteren gaat het fout. Belangrijk voor succes is dat je samen met de hond plezier hebt.” De titel ging uiteindelijk met maar drie punten op een hondenhaar aan de natte neus van Perle en Jos voorbij. De trots overheerst in huize Van der Velden. “Een tweede plek is natuurlijk een prachtige prestatie, het is nog steeds onwerkelijk. We gingen er zo groen als gras en zonder enige verwachting heen en nu staan hier twee bekers op tafel.” 

Opmerkelijk genoeg staat een moment dat niets met het wereldkampioenschap te maken heeft hem nog het meest bij. “We liepen langs een basisschool waar kinderen en een juf buiten stonden. Ik heb toen de staart van Perle door het gaas van het hek gedaan, zodat ze haar konden aaien. Een dag later kwamen we weer voorbij en riepen alle kinderen ‘Perle, Perle, Perle’. Toen kreeg ik toch wel kippenvel.” Terug in Liessel bezocht Jos zijn 95-jarige moeder in verzorgingstehuis ‘Ons Plekske’. “Mijn zoon is wereldkampioen”, riep ze uit. “Ze zat er niet ver naast”, zegt Jos met een knipoog. 

Onbevangenheid

Of Perle en Jos volgend jaar aan het WK in Oostenrijk deelnemen is nog niet zeker. “Dat bekijken we van dag tot dag. Ik ga eerst met Perle fokken en daarna zien we wel.” Het tekent de onbevangenheid van de Liesselnaar en het is misschien wel het geheim achter het succes van baasje en hond. “Ik ben heel rechtdoorzee en kan streng zijn, maar de hond moet er ook plezier in hebben. Als dat ontbreekt dan wordt het niks.”