Lezers schrijven: De mens wikt, de overheid beschikt
De Raad van State heeft beschikt. Voorlopig mogen de Mariapeel en Deurnsche Peel verder verzuipen, in ambtelijke taal 'vernatten'. Zoals het laten dichtgroeien van de vaarten 'verondiepen' heet. Vaarwel, sprookjesachtig mooi natuurgebied. Daar gaat een stuk van onze geschiedenis.
Nieuw hoogveen kweken en terug naar de ijstijd: wellicht leidt dit gewaagde plan, als het inderdaad jammerlijk mislukt, nog eens tot politiek rumoer. 'Hoe hebben we de mensen van de Peel zo in de steek kunnen laten? Meneer de voorzitter, hun welzijn is in gevaar gebracht, nadat eerder het brandgevaar was vergroot.' De Provinciale Staten in 2028 - het zou zomaar kunnen, als de huizen vol schimmel zitten en de tuinen vol tijgermuggen. En er waren nog wel maatregelen beloofd.
Er kwamen meer vragen. Was Staatsbosbeheer niet al te happig geweest op de vele miljoenen die Brussel voor dit 'natuurherstel' beloofde? Terwijl ze hadden kunnen weten dat veenmos in ons klimaat nauwelijks meer groeide? Waren er simpelweg geen vrijwilligers meer geweest om de bestaande begroeiing te onderhouden? En verdwenen niet alle rapporten over brandveiligheid in de onderste la? Is het antwoord op al deze vragen 'ja', dan regeert de macht van het geld, boven het idealisme om de Peel in ere te houden. Dat doe je niet met draglines en bulldozers die alle bodemleven verwoesten, nadat er eerst hele voetbalvelden wit zand over zijn uitgestort. Hierdoor zitten we straks met een troosteloos drasland, onderbroken door plassen vol vervuild Maaswater, want zoveel regen zal er niet meer vallen - en veenmos gedijt nou juist bij de gratie van schoon regenwater.
Op den duur wordt het gebied tussen Griendtsveen en Helenaveen dus een kale heide, zonder bossen en zonder sporen van de Peelwerkers die het moer begaanbaar hadden gemaakt; ja, zonder restanten van de turfwinning waaraan Deurne zijn welvaart te danken heeft. Levende geschiedenis, in de kiem gesmoord, het verleden uitgewist.
De enige sporen die je nu ziet, zijn gemaakt door maaimachines. Cultuurhistorie staat kennelijk niet in het woordenboek van Staatsbosbeheer, en bij de EU hadden ze het ditmaal niet opgezocht. Vernatten en omheinen. Lekker overzichtelijk. De mens wikt, de overheid beschikt.
Een schrale troost: als het te laat is, ziet men het licht. Wie weet keren ooit nog eens de bomen terug en de paden, worden vaarten en wieken hersteld en mag de Peel weer haar gang gaan, zonder dijken en dammen, hekken en prikkeldraad, in al haar glorie. Ik koester de herinnering. Ik weet nog hoe het was.
Erik Vink, Deurne
